Εμείς, στο εργαστήριο Locus Medicus, εκτός από τους γενετικούς λόγους θρομβοφιλίας, θεωρούμε πιθανό ότι διάφοροι μολυσματικοί παράγοντες, όπως ο κυτταρομεγαλοϊός, μπορούν να υπεισέρχονται στη δημιουργία του προβλήματος μέσω προσβολής των αγγείων. Δεν αποκλείεται καθόλου η εκδήλωση σχετικών εργαστηριακών παρατηρήσεων όπως η ανάπτυξη αντιφωσφολιπιδικών αντισωμάτων που λαμβάνονται υπόψιν σε ιστορικό υπογονιμότητας ή παλινδρομήσεων να σχετίζονται με την παρουσία τέτοιων ιών. Εδώ όμως πρέπει να τονιστεί η συσχέτιση του θρομβοφιλικού κινδύνου όταν συνυπάρχει μαζί με ανοσολογικό παράγοντα με αποτέλεσμα τον αθροιστικό ή και πολλαπλασιαστικό κίνδυνο. Πριν από την απότομη ανάπτυξη των θρόμβων αλλά και μετά, χαρακτηριστικό φαινόμενο είναι η συμφόρηση και διάταση των αγγείων του φθαρτού (εγκυμονούντος ενδομητρίου). Στην ανοσολογική αιτιολογία προκύπτει ανάπτυξη νεκρωτικών περιοχών με πολύ χαλαρό υλικό (σαθρό) που στην επέκτασή της παρασύρει και αγγεία με αποτέλεσμα τη ρήξη τους, την αυτόματη αιμορραγική διαπότιση και την ανάπτυξη των αποκολλήσεων λόγω πλήρωσης με αίμα των νεκρωτικών σαθρών χώρων. Αυτή είναι η κύρια αιτία ανάπτυξης αποκόλλησης στο α’ τρίμηνο κύησης.

Με τον τρόπο αυτό συνδέεται η άποψη που αναπτύχθηκε κατά καιρούς στη βιβλιογραφία ότι η χορήγηση ηπαρίνης μπορεί να δρα σε βελτίωση του ανοσολογικού παράγοντα.