Καθορισμός αιτίων της υπογονιμότητας, αιτιολογική θεραπεία και σαφής καθοδήγηση.
Υπογονιμότητα
Η κατάληξη σε μία λογική και ικανοποιητική εξήγηση του προβλήματος αποκαλύπτοντας τους επιμέρους παράγοντες που αθροιστικά προκαλούν την υπογονιμότητα του ζευγαριού.
Η διασφάλιση του καλύτερου δυνατού αποτελέσματος κάθε προσπάθειας για τεκνοποίηση είτε μέσω φυσικής σύλληψης, είτε μέσω υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, έχοντας εκ των προτέρων αξιολογήσει και διορθώσει όλους τους γνωστούς παράγοντες υπογονιμότητας.
…ενώ την ίδια στιγμή τηρούμε δύο βασικούς κανόνες:
Την πραγματοποίηση των διαδικασιών διάγνωσης και θεραπείας με το χαμηλότερο οικονομικό κόστος για το ζευγάρι και την μικρότερη δυνατή κατανάλωση φαρμάκων.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Αίτια Υπογονιμότητας
Εμείς, ως ειδικοί επιστήμονες-ερευνητές, σας βεβαιώνουμε ότι δεν μας αρκεί η εξήγηση «έτυχε». Αναζητούμε τις αιτίες ώστε τα προβλήματα να αντιμετωπίζονται αιτιολογικά.
Τα αίτια λοιπόν των αποβολών και της υπογονιμότητας τις κατατάσσουμε γενικά σε πέντε κύριες κατηγορίες : (α) ανοσολογικές και ιογενείς (β) γενετικές (γ) θρομβοφιλικές (δ) ορμονικές και (ε) λοιμώδεις μη ιογενείς. Καθεμιά από αυτές μπορεί να δημιουργήσει το πρόβλημα μόνη της, είτε σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες. Όπως θα φανεί από την αναλυτική περιγραφή άλλωστε, τα όρια μεταξύ των αιτίων δεν είναι σαφή, αφού πολλές από αυτές μπορεί να συμμετέχουν στην παθοφυσιολογία των άλλων
Οι φάσεις της προσπάθειας αντιμετώπισης της υπογονιμότητας.
Η πρώτη φάση πρέπει να είναι ο καθορισμός του συνδυασμού των αιτίων που ευθύνονται για το πρόβλημα του ζεύγους.
Η δεύτερη φάση είναι η λήψη θεραπευτικών μέτρων για τις αιτίες που επιδέχονται τις πιο μόνιμες διορθώσεις.
Η τρίτη φάση είναι η επιλογή του τρόπου προσπάθειας (φυσικά ή υποβοηθούμενα) ενώ παράλληλα γίνεται αντιμετώπιση των υπόλοιπων αιτίων(με τις πιο παροδικές διορθώσεις).
Η προτελευταία φάση. Έχουμε κύηση και πρέπει να φτάσουμε καλά στην εβδομάδα 12.
Αφού ασχολούνται τόσοι επιστήμονες με την υπογονιμότητα, γιατί υπάρχει τόσο μεγάλο πρόβλημα;
Υπάρχουν ασάφειες και κενά στην υπάρχουσα γνώση των δύο κύριων αιτίων δηλαδή του ανοσολογικού και του μολυσματικού παράγοντα της υπογονιμότητας. Αυτό καθιστά το αντικείμενο “δύσκολο”.
Οι γιατροί που ασχολούνται με την υπογονιμότητα, ασχολούνται και με πολλά σημαντικά μεν αντικείμενα, άσχετα όμως με το θέμα μας που απαιτεί μεράκι και αφοσίωση.
Ασαφή ή άστοχα εργαστηριακά αποτελέσματα και προβλήματα στην αξιολόγηση τους.
Λόγω της πολυπαραγοντικότητας του προβλήματος απαιτείται ο ρόλος ειδικού pathologist διερεύνησης της υπογονιμότητας σαν βασικός συντονιστής και σύμβουλος του ζεύγους.
