Έτσι όμως που παρουσιάστηκαν οι αλλοιώσεις του DNA του σπερματοζωαρίου, μπορεί να δοθεί η εντύπωση ότι επικαλεστήκαμε σαν αιτίες της υπογονιμότητας και των παλινδρομήσεων αυτούς τους δύο τύπους βλαβών. Πρακτικότερο είναι να θεωρήσουμε τις βλάβες αυτές σαν αποτέλεσμα κεντρικότερων αιτίων, όπως είναι οι χρόνιες φλεγμονές της γεννητικής οδού του άνδρα, ή συνήθειες όπως το κάπνισμα ή η χρήση ουσιών, ή καταστάσεις όπως η παχυσαρκία, η κιρσοκήλη ή διάφορες ενδοκρινικές ή μεταβολικές παθήσεις. Άλλωστε σε πολλές περιπτώσεις, οι βλάβες αυτές του DNA, παρέρχονται μόνιμα ή πιο συχνά. Έτσι με τη μέτρησή τους, μπορεί να εκτιμηθεί αν είναι μια κατάλληλη εποχή για προσπάθεια υποβοηθούμενης αναπαραγωγής ή πρέπει να προηγηθεί διόρθωσή τους.

Εδώ πρέπει να συνεκτιμάται πάντα και η ηλικία  της γυναίκας. Άλλωστε, σε όλους πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι ο ενδιαφερόμενος είναι ένα ζεύγος και όχι ένας άνδρας μόνος του ή μια γυναίκα μόνη της. Πρέπει να σημειωθεί ότι ο ρόλος των ωαρίων, πέρα από τη δομική συμμετοχή στο πρώτο κύτταρο του εμβρύου, είναι και η διόρθωση των αλλοιώσεων του ανδρικού DNA. Τονίζουμε λοιπόν ότι η διορθωτική ικανότητα των ωαρίων πέφτει με την ηλικία της γυναίκας. Επειδή λοιπόν δεν μπορούμε να την αυξήσουμε, πρέπει να προσφέρουμε στη γυναίκα την καλύτερη δυνατή ποιότητα σπέρματος, το οποίο να μην έχει ανάγκη τις διορθωτικές της  ικανότητες που είναι ελαττωμένες. Γνωρίζουμε ότι αν δεν διορθωθούν οι βλάβες του DNA επί των πρώτων κυττάρων του εμβρύου, τότε δεν προωθούνται οι κυτταρικές διαιρέσεις και αυτό αποτελεί μια άλλη διάσταση στις γενετικές αιτίες, πέρα από την παθολογία των καρυοτύπων.